"5 minutes syndrome"

"A bad day"..pgkagising pa lang, di n maganda ang lahat..alas 8 ng umaga ang pasok ko, pero bumangon ako ng 745am, actually nakaalarm naman ako ng alas siete kaya lang dahil sa "5 mins syndrome", eun inabot ako ng ganoong oras, kayang kaya ko to kako, sanay naman ako ng mabilisan,..dali dali akong namalantsa ng uniporme at naligo kaagad, kailangan kong pagkasyahin ang 15mins sa pagprepara ng sarili ko para pumasok.ang kagandahan lang sa sitwasyon ko eh, dito ako mismo nakatira sa worksite ko kaya  walang nagaantay na transport sa kin di gaya noong sa una kong trabaho na kailangan mo pa talagang maglaan ng oras para sa transport mo, otherwise, maiiwan ka.Samakatuwid, panalo na naman ako sa time beating..pasok!!8:01 ang punch in ko,ok pa rin kasi kako my 5 mins naman na allowance, hehehe, inisip ko parang estudyante pa rin na gang 5 mins pedeng malate..

ang kasama ko nga pala ngaun sa duty e itong si soopy, ang pinakasenior sa aming lahat ng kitchen staff at si hannan..bago pa lang si hannan kaya dagdag load na naman sa akin ung mga trabaho nya.kumbaga nga, wala pang kusa kc di pa nya alam kung paanu dumiskarte sa trabaho, tinuturuan ko naman e ang kaso parang ako ang gustong turuan, hehehe..at dagdag sa pahirap, di marunong umintindi ng english at magsalita,Arabic lng at Hindi ang alam..gulong talaga ko nung una dito kay kolokoy, lahat minomostra ko, pati kababawan ng lengguwahe, kailangan ko ring gawin, magets lang nya ang gusto ko..tipong "like this, like that, ok?malom?"tango naman tas iba ang gagawin!!hai!!patience tuts...patience...

iba talaga pag nagstart ka sa mali..sabi nga sa kasabihan pag lahat ay di umaayon sa gusto mong mangyari or sira na agad ang araw mo pagkagising, "you wake up in the wrong side of the bed"..alam mo un, ung parang kahit anong kilos mo parang may kulang or di ka satisfied, feeling mo kahit malinis na, madumi pa rin, kahit anong bilis mong kumilos, parang late ka pa rin.. at xiempre, nakakapagpawis kaagad ng kilikili!!

1st order came, 4 orders of double poached eggs with baked beans tsaka chicken mayonnaise sandwich, so inuna ko ung sandwich since si soopy ang ggwa nung mga eggs, ang toaster namin is kasya ang 8 tinapay. since kakabukas pa lng namin so di pa mainit ung toaster, samakatuwid, natapos ko ang chx sandwich and itong si soopy, kinukuha na agad ung tinapay pra sa poached eggs, sabi ko saglit lang, di pa ready,.aba sabi ba naman eh kanina pa daw luto ung itlog at malapit ng maovercooked!!tapos ang masama pa, 2 bread lang ang natoast kasi nkprogram pala for two lang ung toaster,di nkswitch sa 8!! ang siste ay 2 lang ang natoast, ewan ko nagfreakout itong si kolokoy, at ang dami ng sinabi,customer complain na daw agad!! di pa nga naiiserve, complain na agad!!abah, awayin mo na ang lasing wag lang ang late  magising!!so sumagot ako, mahinahon naman pero nararamdaman ko na ung asar sa kanya, i guess, action speaks louder than words, kasi naman pailing iling ako at palakad lakad ng wala namang pinupuntahan..since then, di na kami nagkibuan..then i remember, di ako nagpray ng maayos knina kc nga late ako kya wala sa ayos ang mga nangyayari.e dumating pa itong si kolokoy #2 na si hamza para magalmusal, sumbong agad itong si soopy kahit di ako marunong magsalita ng Hindi e marunong akong umintindi kahit papaano, eun nga sinusumbong ako ni kolokoy.sabi ko sa sarili ko magsama pa kayu, mga badbreath!!

i knew that the devil is provoking me to think of something evil and gusto nya na sirain buong araw ko, so i stopped for a while coz nararamdaman ko na sasabog na ako, i calm myself and pray to God."Lord, forgive me".yun lang and pagkapasok ni soopy, ako na ang naginitiate na kausapin siya kahit di related sa trabaho ang sinasabi ko..kumbaga maumpisahan lang at magkaroon ulit ng communication, i guess di pa siya ready kasi patango tango lang siya sa mga sinasabi ko..hmm, atleast ive done my part..

naubos ang oras ko sa pagprepare ng mga "Mis en place" nmin, lahat na yata ng ipeprepare para bukas na weekend is naprepare ko na para maging busy lang ako at madivert ang isipan ko.natapos ang duty ko ng parang pagod na pagod ako kahit di naman ako napapagod talaga coz sanay na ko magwork sa ganitong propesyon..dinaan ko sa tulog ang nararamdaman ko at baka kako naiwan pa ung kaluluwa ko sa higaan kaya wala ako sa hulog ng araw na to..un nga, nainspire na naman ako magtype kaya nashare ko ang "sirang araw" ko..

God was telling me na everthing that happens in our life is about our decisions that we make..siguro kung di na lang ako nagpadala sa "5 mins syndrome"di masisira araw ko, kng di na lang ako sumagot kay soopy at sinalubong ang galit nya, di rin ako maapektuhan.Kailangan lang na maging matalino tayu at mabilis magisip sa mga consequences ng mga desisyon natin..oo, lahat tyu ay may kanya kanyang flaws and "bad day" na tinatawag, pero kay Lord, lahat ng araw na binigay nya sa buhay natin since magising tyu hanggang sa pagtulog is punong puno ng pagpapala,never nya tyung binigyan ng "bad day" coz ang biyaya nya ay sapat sa araw araw.kailangan lang natin gamitin ung pagiging kristiyano natin sa lahat ng aspeto ng gagawin nating mga desisyon...so ang solusyon, matulog ng maaga at wag magpuyat!!hehehe...